Wildplukken: Wilgenroosje
De afgelopen tijd leer ik steeds meer namen van planten en bomen, vooral de eetbare, leuk om wild te plukken! Dit keer wil ik je voorstellen aan het Wilgenroosje. Een eetbare plant die je vooral aan waterkanten vind en het is een beetje een wilde Asperge. De stengels alleen zien er al mooi uit, met rood aan de onderkant en groen verder naar boven, toch bloeit deze ook prachtig. Laat dus ook zeker wat staan zodat jij en de andere biodiversiteit in je tuin kan genieten van de bloemen.
Dit weekend ben ik even een rondje door mijn tuin gegaan en wilde ik een specifieke bak leeghalen met alles wat erin aan het groeien was. Daarom had ik een hele bos aan Wilgenroosjes. Zonde om alleen op de composthoop te gooien, dus die ging met de lunch in de pan.
Wildplukken
Laat ik vooral even beginnen met de ongeschreven wildpluk regels. De eerste Wilgenroosjes die ik plukte haalde ik letterlijk uit mijn tuin. Dat kan alleen niet iedereen zorg er daarom voor dat jij niet als enige hiervan kan genieten. Zorg er na jouw wildpluk avontuur dus altijd voor dat ook de natuur nog van de plant kan genieten. Pluk daarom alleen wat je nodig hebt.
Spoel alles uit de natuur af, je weet nooit wat erop gezeten heeft. In het geval van het Wilgenroosje schil je hem nog maar toch.
Zorg natuurlijk ook dat je zeker weet dat je het juiste plantje te pakken hebt. Kennis is dus ook nodig om te weten of je een bedreigde soort tegenkomt.
Zorg dat je de natuur niet verstoord. Breek geen takken af, laat knoppen met rust en laat de dieren onverstoord hun ding doen.
Het Wilgenroosje
Het Wilgenroosje is makkelijk te herkennen aan de lange stengel die het vormt met wat rode tingen aan de onderkant. De bladeren die eraan groeien zijn lang en doen een beetje denken aan een wilgenblad, vandaar de naam.
Wat gebruik je?
Zowel het blad als de stengel is eetbaar.
Hoe maak je het klaar?
Je kunt het blad gebruiken in salades of even kort koken. Deze kun je ook drogen en dan gebruiken als thee.
De stengels die vergen wat meer werk. Je kunt deze schillen en dan koken, net als Asperges. Als je de steel gaat schillen zal je snel opvallen dat je best wat wegsnijdt. Eigenlijk moet je de witte binnenkant overhouden. Heb je nog teveel groen bewaard dan blijven de stengels wat taai, weet ik uit ervaring.
Als je wilt weten hoe het smaakt, dan zou ik zeker aanraden om het een keer te proberen. Zelf vond ik het erg lijken op een groene Asperge maar dan met wat meer pit.
Zelf vind ik het echt leuk om te gaan spelen met dat wat we nog niet kennen, of misschien wel zijn vergeten. Het meest verrassende vond ik dan ook de smaak. In eerste instantie is die misschien een beetje flauw en grasachtig. Want ja we zijn zoveel smaken gewent tegenwoordig. Alleen als je echt de tijd neemt komt ook hier die verrassing helemaal tot uiting. Het is dus zeker een slaagt experiment voor een volgende keer.
Karin
Hi, ik ben Karin en wat leuk dat je mijn blog leest. Mijn hele leven ben ik bewust geweest van de impact van geld. Daardoor heb ik altijd hele bewuste keuzes gemaakt voor wat MIJ gelukkig maakt. Het werd een zoektocht en daarin heb ik vele dingen ervaren met eten, maar ben ook avonturen gaan beleven, veelal dichtbij huis of hooguit in Europa. Duurzaamheid en minimaliseren is waar ik me de afgelopen jaren meer op ben gaan focussen en zo hebben we gekozen om te gaan verhuizen naar Friesland mid 2022 en gaan we daar meer leven MET de natuur. Op het blog lees je meer over deze reis naar zelfvoorzienendheid.
Steun jij mijn werk? Dan kan je me steunen met een eenmalige of periodieke bijdragen.
Heb je iets aan de content alleen heb je even niets over? Dan help je me ook door de content te delen zodat iedereen die wat hulp kan gebruiken hier verder mee kan komen. Alle content die ik maak wil ik voor iedereen beschikbaar maken. Een zelfvoorzienend leven in verbinding met alles om je heen gun ik iedereen. Om dit te kunnen doen heb ik jou hulp nodig. Door de bijdrage maak je de content en ook aankomende podcasts met gasten mogelijk.
